Einde verfproject en n week in Lake Side

Het is al weer meer dan twee weken geleden dat ik voor het laatst een berichtje schreef. Sorry! Ik hoop dat ik nog een beetje kan terughalen waar ik mee bezig ben geweest.

Het verven van de school is klaar! Alle lokalen zijn van binnen geel met terra, de buitenmuur is helemaal wit met groen en de andere buitenmuur is blauw met groene bergen en een zon.. ach, eigenlijk moet je het zien. Ber heeft op haar site de beste foto's; koka.waarbenjij.nu Verder is er een heel nieuw lokaal bijgebouwd en er ligt zeil in plaats van vieze vloerbedekking in de kleuterklas. We zijn best blij met het resultaat :D
Het had trouwens nooit kunnen gebeuren zonder het geld van de koorschool! Enorm bedankt, nogmaals, het maakt echt een verschil! Er is zelfs nog geld van over, dus het weeshuis krijgt in hun achtertuin een soort van terrasje (nu is het een hoop zand en als in juni het regenseizoen begint, is het heel modderig) en ik denk dat we zelfs dan nog een aantal kinderen uit de buurt kunnen sponsoren door schoolgeld te betalen. Geweldig! Ik houd jullie op de hoogte.
Aan de ene kant vind ik het super dat dit 'project' zo'n beetje klaar is, aan de andere kant moet ik nu wel iets nieuws zoeken. Ik ga waarschijnlijk bij de straatkinderen terug en daar zouden we ook nog verven. Bovendien hebben bijna alle scholen binnenkort vakantie, dus dan zijn er een hoop kinderen om overdag te vermaken.

De temperatuur hier blijft maar klimmen, in de ochtenden en 's avonds heerlijk, overdag soms wel erg warm. Maar geen geklaag van mijn kant, ik moet er niet aan denken om Nederlandse temperaturen te hebben zonder verwarming en warme douche, haha! Ik had trouwens afgelopen week wel een warme douche, maar dat is een ander verhaal.
Lise had al een tijdje diaree en was daardoor een hoop afgevallen, te veel in feite, en daarom zouden we samen naar het ziekenhuis gaan om te kijken wat ze er aan kon doen, zo'n twee weken geleden nu (donderdag). Daar werd tot onze schrik verteld dat ze haar eigenlijk 5 dagen wilden opnemen, maar dit zag ze echt niet zitten en uiteindelijk is ze met een heleboel medicijnen teruggegaan naar haar gastgezin.
Het leek in het weekend iets beter te worden, maar zondag werd ik gebeld dat het toch niet helemaal top ging. Opname in het ziekenhuis zou echt niet relaxt zijn, omdat je dan toch ineens nog meer te maken hebt met Nepalese standaarden, maar het was toch wel verstandig om er iemand 24 uur per dag bij te hebben. We besloten om samen een weekje in Lake Side te zitten, in een Guesthouse. Ik moest het natuurlijk wel even uitleggen aan mijn gastgezin; die zaten ineens een week zonder vrijwilliger! Gelukkig schenen ze het wel te begrijpen :)
Het bleek dat de medicijnen wel erg sterk waren, dus na de dosis te hebben verminderd, ging het wel beter. Nog niet helemaal top, maar we hebben niet meer naar het ziekenhuis gemoeten.
Verder hebben we een prima week gehad in Lake Side. Rustig aan gedaan vooral, lang geslapen, ... Maar goed, ik ben me wel kapot geschrokken. Ik snapte nooit hoe mijn moeder dat deed, dat ze al wakker werd als ik heel zachtjes uit bed kwam 's nachts, maar het heeft blijkbaar iets te maken met bezorgdheid, haha :D Ik werd ook de eerste dagen steeds wakker als Lise zich maar omdraaide.

Sinds zaterdag zijn we terug uit Lake Side. Het klinkt misschien raar, maar het was echt geweldig om weer 'thuis' dal bath te eten. Ik dacht dat het nooit zo ver zou komen dat ik daarnaar zou verlangen, maar tot mijn verbazing was de eerste dal bath in een week goddelijk!

Sinds twee weken is er trouwens een nieuw meisje in Pokhara, Robin. 18 jaar en echt een leuk kind. Ik ben zo blij dat zij toch nog kon komen, ondanks de kwestie met de contactpersoon, want zij blijft tot de dag na mij en dus ben ik niet alleen, de laatste weken. Een pak van mijn hart..
Wij zijn met Rosanne en Ber naar een Tibetaans klooster geweest, de dag voor ik naar Lake Side ging. Overal vlaggetjes en een hoop 'tibetan handicraft'. Na afloop hebben we nog geprobeerd te zwemmen in de Setiriver, maar de stroming leek ons toch te sterk. Wel lekker pootjegebaad.

Oh, trouwens! Vorige week dinsdag was het Holi! Haha ik had daar al een hele tijd naar uit gekeken en het was ook echt geweldig. Bij ons ontbijt werden Lise en ik al helemaal onder de verf gegooid; dat is blijkbaar de bedoeling van het feest. Wat de verdere betekenis was, heb ik gemist; niemand kon het me vertellen XD Blijkbaar zijn vooral toeristen een doelwit, en je kwam Lake Side dus ook echt niet schoon door. Ik heb me die dag 3 keer gedoucht, en steeds werd ik weer vies. Haha onbegonnen werk. Overal werden zakjes kleurig poeder gekocht, dat werd met water gemengd en dan zo op je gezicht en kleren gesmeerd. Het gaat nooit meer uit mijn kleren en zelfs mijn bh is voor eeuwig rose.
's Middags, na een van de drie douches, gingen Lise, Rosanne en ik naar een picknick van het weeshuis. Rosanne en Ber hadden overdag pannenkoeken gebakken, omdat de kinderen holiday hadden. Het weeshuis viert Holi niet, want het is christelijk, maar omdat ze vrij waren, leek het hen leuk om iets met ze te doen. Er werd echt gesmuld van de pannenkoeken, ze hadden ze nog nooit eerder gegeten. Nog gevoetbald en spelletjes gespeeld en toen kropen ze weer met zn twintigen in de minivan. Heerlijk gezicht! :D

Door de rellen in het zuiden van Nepal is Chitwan, het natuurpark met wilde dieren, een tijdje gesloten geweest. Ik geloof dat sinds gister de toegangswegen weer open zijn, maar ik vind het maar wat raar. Waar de rellen precies om gingen, weet ik namelijk niet, en hoewel sommigen zeggen dat de wegen weer open zijn, beweren anderen dat dat niet zo is.. Hoe dan ook, afgelopen weekend zouden Rosanne, Robin, Lise en ik naar Chitwan gaan, maar dat ging dus niet door. In plaats daarvan ben ik met Ber, Margriet en Robin naar Pachbaya geweest, een bergdorpje in de buurt waar ook een hoop projecten zijn. Ik was van plan daar meer te weten te komen over de projecten, maar het contactpersoon was er niet. Misschien dat ik daar nog een beetje geld aan kan geven en ik geloof zelfs dat Phoenix, waar ik werk, ook geld wil inzamelen. Van meerdere vrijwilligers had ik begrepen dat het geweldige projecten zijn.
Hoewel het contactpersoon er niet was, hebben we toch twee leuke dagen gehad. Het is maar een paar kilometer verder, maar een wereld van verschil. In Pokhara is constant lawaai en het was in Pachbaya zo rustig! Door de nevel hadden we een slecht uitzicht, maar we konden wel de twee omringende meren zien. Mooi mooi :)

Ik ga dr een eind aan breien, hoewel ik nog allemaal verhalen zou kunnen vertellen over de verjaardagen van Bas en Margriet, over dat Bas nu weg is, Lise zaterdag weggaat, Barbara inmiddels thuis bij haar zieke zus is en Margriet over een weekje weggaat, maar dan wordt het zo'n lang stuk. Raar om te bedenken dat ik al over de helft ben van mijn vrijwilligerswerk hier..

Veel liefs voor iedereen!

ps: hier worden ook fietsen gestolen.. mijne was weg, de week van Lake Side, maar na even rondvragen wist de buurman een vriend en die had een vriend en die had hem even geleend ofzo.. 'geleend', want het slot was wel doorgeknipt. maar de fiets is terug! :D