bruiloft zonder bruid..?
Door: anniek
Blijf op de hoogte en volg Anniek
01 Maart 2009 | Nepal, Pokhara
Ik kreeg deze week even een enorme slok Nepalese cultuur toegediend..! Het is eigenlijk nog niet eens klaar, dus ik heb niet lang om een stukje te typen, maar anders vergeet ik de details geheid.
De hele vorige week was ik al verteld dat het zo enorm bijzonder was dat zoveel 'very very close relatives' gingen trouwen. Een stel was getrouwd tijdens mijn trekking, een ander trouwt komende week en deze week was het meest belangrijke huwelijk, want het was de meest dichtbije familie. Zo dichtbij dat we het niet mochten missen. Namelijk..: de dochter van de achterneef van de vader; very very close, werd mij nogmaals op het hart gedrukt. Bovendien was de bruidegom de achterneef van een aangetrouwde tante of iets dergelijks, dus we waren op twee manieren verbonden. Vader van het gezin is week bezig geweest om alle genodigden een kaart te geven, maar woensdag zou ik pas meegaan.
Shiva, de belangrijkste god, had afgelopen maandag zijn verjaardag. Waarom hij nou zo wordt vereerd is mij een raadsel, want hij doet alles wat slecht is, voor zover ik heb begrepen. Drinkt alcohol, rookt, bedriegt.. Maandagavond zouden wij shivrati gaan vieren, waarbij er dus geblowd (mariuhana) en gedronken werd. Het was natuurlijk een nationale feestdag, dus iedereen was vrij, maar 'mijn' weeshuis met school is christelijk. Als vervangend feest hadden twee Spaanse vrijwilligers voor een picknick gezorgd en we hebben spelletjes gespeeld, was heel gezellig.
's Avonds inderdaad na het eten naar een kampvuur gegaan, waar suikerrietstokken in het vuur werden gelegd en na 3 minuutjes moest het eruit gehaald worden en keihard op de grond worden geslagen. Dan kwam er een knal, daar is een rotje niks bij. Ik houd helemaal niet zo van knoerthard geknal, maar de stokken ontploften ook nog, waardoor stukken door de lucht sjeesden en vaak tegen mij aankwamen. De lol was er na drie klappen in mijn gezicht wel vanaf. Er werd een beetje gezongen en de bedoeling was dat er gedanst zou worden, maar de meesten waren nog niet dronken genoeg. Ik ben snel weer naar huis gegaan; geen feest voor mij. Ik kreeg nog wel rijstepap en een stuk suikerriet om te eten; dat was wel heel lekker :D De dag erna kregen we de impact van het feest te horen: twee of drie doden uit de buurt, door te veel drugs en alcohol. Zo'n feest kan ook niet goed gaan..
Woensdag was het Tibetaans nieuwjaar, Lhosar (lohsar?), en was weer een nationale feestdag, maar niemand die het vierde. Het was precies 50 jaar geleden dat Tibet werd ingenomen en in plaats van dat dit feest gevierd werd, waren de meeste Tibetanen in hongerstaking. Ik, aan de andere kant, heb geen Tibetaanse gastfamilie en heb er nauwelijks iets van meegekregen. 's Ochtendsvroeg al moest ik in curta mee naar de familie van de bruid, om daar met alle tantes, oudtantes, achternichten en andere vrouwelijke familieleden het eten te maken. Van 11 tot 16 heb ik suikerballetjes zitten knijpen en donuts gemaakt. Allebei niet mijn favoriet, zeker na deze hoeveelheid door mijn handen te hebben zien gaan niet meer, maar het was gezellig om erbij te zijn. Niemand sprak een woord engels, dus ik heb vooral veel geglimlacht. Aan t eind plakte alles en was ik prutjemoe van het lachen en knijpen, maar ik had het niet willen missen. Het was net als in 'bend it like beckham', voor degenen die die film hebben gezien ;)
Vrijdag zou dan de echte bruiloft zijn, ik zou een sari lenen van mijn gastmoeder, want iedereen moest in sari. Omdat ik niet de enige blanke wilde zijn en omdat het extra gezellig is met anderen had ik gevraagd of Rosanne en Lise meemochten, en dat kon, dus die stonden om half 11 in sari bij mij op de stoep. Ondertussen had ik nog niks aan, want er was een discussie gaande over mijn sari. Ik had geen blouse (zo'n kort shirtje, dat je een hele blote buik ziet), dus mocht geen sari aan. Zelf vond ik een shirtje teruggeslagen ook goed kunnen, maar met geen mogelijkheid mocht ik daarin gaan. Uiteindelijk kon ik een blouse van de overbuurvrouw lenen en kwam alles nog goed, werd vervolgens door drie vrouwen aangekleed (zo'n sari moet op een heel speciale manier gevouwen worden!), kreeg nog allerlei oorbellen en kettingen en make-up. Het was net carnaval, zoals Lise terecht zei. In optocht liepen we naar het huis van de bruid.
Daar waren weer alle vrouwen van de familie; mannen waren absoluut niet toegestaan. Een zwerver die langskwam moest met eten worden weggestuurd, haha. We hebben van 12 tot 17 gedanst en gezongen, geklapt en gegeten. De meeste oudere vrouwen vonden ons wel amusant, dus wij moesten het meest dansen. Natuurlijk bakte ik er niks van, maar niemand die dat wat uitmaakte. Aan het eind hadden zowel Rosanne, Lise als ik het idee een beetje gemist. Dit had de trouwerij moeten zijn, maar we hadden de bruid niet eens gezien? 't Is mij nog steeds een raadsel, want geen van hen sprak Engels en ik heb de vader er nog niet over gevraagd. Misschien trouwden ze later op de avond, toen wij naar Lake Side gingen.
Gister ben ik naar de bios geweest (60 cent!), naar de film Slamdog Millionaire- echt een prachtige film! Zo verschrikkelijk mooi, daar moet je echt heen ;) Zelfs in Hindi begrepen we het meeste ervan.
Nu moet ik echt stoppen, want zometeen is het feest van de bruiloft waar ik al twee dagen mee in de weer ben geweest. Geen idee waar ik precies moet zijn en wat er gaat gebeuren, maar we zullen het zien. Als je maar blijft glimlachen, komt het altijd wel goed, heb ik gemerkt.
Houden jullie mij ook op de hoogte over vanalles in nederland en hoe het met jullie is? Altijd leuk om dat te lezen ;)
Heel veel liefs!
De hele vorige week was ik al verteld dat het zo enorm bijzonder was dat zoveel 'very very close relatives' gingen trouwen. Een stel was getrouwd tijdens mijn trekking, een ander trouwt komende week en deze week was het meest belangrijke huwelijk, want het was de meest dichtbije familie. Zo dichtbij dat we het niet mochten missen. Namelijk..: de dochter van de achterneef van de vader; very very close, werd mij nogmaals op het hart gedrukt. Bovendien was de bruidegom de achterneef van een aangetrouwde tante of iets dergelijks, dus we waren op twee manieren verbonden. Vader van het gezin is week bezig geweest om alle genodigden een kaart te geven, maar woensdag zou ik pas meegaan.
Shiva, de belangrijkste god, had afgelopen maandag zijn verjaardag. Waarom hij nou zo wordt vereerd is mij een raadsel, want hij doet alles wat slecht is, voor zover ik heb begrepen. Drinkt alcohol, rookt, bedriegt.. Maandagavond zouden wij shivrati gaan vieren, waarbij er dus geblowd (mariuhana) en gedronken werd. Het was natuurlijk een nationale feestdag, dus iedereen was vrij, maar 'mijn' weeshuis met school is christelijk. Als vervangend feest hadden twee Spaanse vrijwilligers voor een picknick gezorgd en we hebben spelletjes gespeeld, was heel gezellig.
's Avonds inderdaad na het eten naar een kampvuur gegaan, waar suikerrietstokken in het vuur werden gelegd en na 3 minuutjes moest het eruit gehaald worden en keihard op de grond worden geslagen. Dan kwam er een knal, daar is een rotje niks bij. Ik houd helemaal niet zo van knoerthard geknal, maar de stokken ontploften ook nog, waardoor stukken door de lucht sjeesden en vaak tegen mij aankwamen. De lol was er na drie klappen in mijn gezicht wel vanaf. Er werd een beetje gezongen en de bedoeling was dat er gedanst zou worden, maar de meesten waren nog niet dronken genoeg. Ik ben snel weer naar huis gegaan; geen feest voor mij. Ik kreeg nog wel rijstepap en een stuk suikerriet om te eten; dat was wel heel lekker :D De dag erna kregen we de impact van het feest te horen: twee of drie doden uit de buurt, door te veel drugs en alcohol. Zo'n feest kan ook niet goed gaan..
Woensdag was het Tibetaans nieuwjaar, Lhosar (lohsar?), en was weer een nationale feestdag, maar niemand die het vierde. Het was precies 50 jaar geleden dat Tibet werd ingenomen en in plaats van dat dit feest gevierd werd, waren de meeste Tibetanen in hongerstaking. Ik, aan de andere kant, heb geen Tibetaanse gastfamilie en heb er nauwelijks iets van meegekregen. 's Ochtendsvroeg al moest ik in curta mee naar de familie van de bruid, om daar met alle tantes, oudtantes, achternichten en andere vrouwelijke familieleden het eten te maken. Van 11 tot 16 heb ik suikerballetjes zitten knijpen en donuts gemaakt. Allebei niet mijn favoriet, zeker na deze hoeveelheid door mijn handen te hebben zien gaan niet meer, maar het was gezellig om erbij te zijn. Niemand sprak een woord engels, dus ik heb vooral veel geglimlacht. Aan t eind plakte alles en was ik prutjemoe van het lachen en knijpen, maar ik had het niet willen missen. Het was net als in 'bend it like beckham', voor degenen die die film hebben gezien ;)
Vrijdag zou dan de echte bruiloft zijn, ik zou een sari lenen van mijn gastmoeder, want iedereen moest in sari. Omdat ik niet de enige blanke wilde zijn en omdat het extra gezellig is met anderen had ik gevraagd of Rosanne en Lise meemochten, en dat kon, dus die stonden om half 11 in sari bij mij op de stoep. Ondertussen had ik nog niks aan, want er was een discussie gaande over mijn sari. Ik had geen blouse (zo'n kort shirtje, dat je een hele blote buik ziet), dus mocht geen sari aan. Zelf vond ik een shirtje teruggeslagen ook goed kunnen, maar met geen mogelijkheid mocht ik daarin gaan. Uiteindelijk kon ik een blouse van de overbuurvrouw lenen en kwam alles nog goed, werd vervolgens door drie vrouwen aangekleed (zo'n sari moet op een heel speciale manier gevouwen worden!), kreeg nog allerlei oorbellen en kettingen en make-up. Het was net carnaval, zoals Lise terecht zei. In optocht liepen we naar het huis van de bruid.
Daar waren weer alle vrouwen van de familie; mannen waren absoluut niet toegestaan. Een zwerver die langskwam moest met eten worden weggestuurd, haha. We hebben van 12 tot 17 gedanst en gezongen, geklapt en gegeten. De meeste oudere vrouwen vonden ons wel amusant, dus wij moesten het meest dansen. Natuurlijk bakte ik er niks van, maar niemand die dat wat uitmaakte. Aan het eind hadden zowel Rosanne, Lise als ik het idee een beetje gemist. Dit had de trouwerij moeten zijn, maar we hadden de bruid niet eens gezien? 't Is mij nog steeds een raadsel, want geen van hen sprak Engels en ik heb de vader er nog niet over gevraagd. Misschien trouwden ze later op de avond, toen wij naar Lake Side gingen.
Gister ben ik naar de bios geweest (60 cent!), naar de film Slamdog Millionaire- echt een prachtige film! Zo verschrikkelijk mooi, daar moet je echt heen ;) Zelfs in Hindi begrepen we het meeste ervan.
Nu moet ik echt stoppen, want zometeen is het feest van de bruiloft waar ik al twee dagen mee in de weer ben geweest. Geen idee waar ik precies moet zijn en wat er gaat gebeuren, maar we zullen het zien. Als je maar blijft glimlachen, komt het altijd wel goed, heb ik gemerkt.
Houden jullie mij ook op de hoogte over vanalles in nederland en hoe het met jullie is? Altijd leuk om dat te lezen ;)
Heel veel liefs!
-
01 Maart 2009 - 11:02
Meike & Michiel:
Heey, wat een geweldig verhaal weer! Je maakt echt zoveel bijzondere dingen mee, echt heel leuk :)
Wel echt een totaal andere cultuur daar idd, dat heb je nou wel goed meegekregen ;) Grappig ook dat je overal met alles moet meedoen en helpen enzo, ze laten je gewoon 5 uur eten maken! ;) Beetje vreemde feesten hebben ze daar wel trouwens.. ;)
Maar goed, iets over Nederland? Hier is het goed, voorbereidingen zijn bijna klaar, over 2 daagjes is het zover :D (:( voor michiel, die zit naast me ;))
Liefs! -
01 Maart 2009 - 18:48
Papa En Els:
Hoi Kiki,
We hebben je vanmiddag nog aan de lijn gehad, maar dit verhaal is kostelijk. Je maakt op deze manier Nepal wel van binnenuit mee. Meid, wat een ervaringen.
De doop van Femke was een leuke dienst, en je smsje vanmorgen vroeg is heel erg gewaardeerd.
Heel veel liefs,
papa en Els -
02 Maart 2009 - 09:05
Reinier & Quirine:
Hoihoi!
Wat een leuk verhaal weer :) echt gaaf dat je mee mag doen met alle feesten ed van een bruiloft, wij hebben een zeer kleurrijke voorstelling over hoe dat er uit zag (qua bend it like b ;) )
Nog 1 nachtje en dan gaan Meike en ik (Q) ook weg :D Spannend!
We gaan je volgen vanuit Australië hoor!
Kusjes,
Reinier en Quirine -
02 Maart 2009 - 09:29
Gerard Pessel:
hee anniek,
leuk al die verhalen om te lezen en ook om mee te maken.
we missen je best hoor.
hier bij phoenix gaat alles gewoon door, maar je hulp zo nu en dan zou wel weer welkom zijn.
misschien dat je volgend weekend een keertje weer in kan vallen op A.
HIHIHIHIHIHIHIHIHIHIHIHIHIHHIHIHIHIHIHIHIHIHIHIHI
ik hoop dat je nog veel plezier daar hebt en pas goed op jezelf.
groet/kus van gerard en alle collegas van phoenix.
knuffffffffff -
02 Maart 2009 - 09:57
Anniek:
whaha gister dan eindelijk de bruid en bruidegom gezien.. jong! :o 20 jaar was het meisje, en de jongen 23. enorm feest, heerlijk eten :D -
02 Maart 2009 - 17:44
Femke:
Ik vertel over het dopen. Ik kreeg water over mijn hoofd! Uit een soort schelp. En ik kreeg ook een beetje zout in mijn mond. En dat vond ik heel lekker!En zalf op mijn voorhoofd. :)
kusje zusje -
06 Maart 2009 - 13:32
Anna:
Hé Anniek!
Zo, je maakt wat tradities mee hè, als ik dat zo lees. Leuk man. Dat klinkt allemaal een stuk enerverender dan het typen aan een scriptie. Nou, schrijf maar weer snel een stuk.
Anna -
06 Maart 2009 - 13:32
Anna:
Hé Anniek!
Zo, je maakt wat tradities mee hè, als ik dat zo lees. Leuk man. Dat klinkt allemaal een stuk enerverender dan het typen aan een scriptie. Nou, schrijf maar weer snel een stuk.
Anna -
11 Maart 2009 - 11:31
Lara:
Lieve Anniek,
wat prachtig die verhalen allemaal van je!
echt heel erg mooi!
ik blijf je volgen!
xxx Lara -
16 Maart 2009 - 09:30
Mama:
Kiek, schrijf weer wat leuks op deze site. Kus, mam -
18 Maart 2009 - 09:28
Anniek:
Ja moeder! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
